Naast de grote stromen Schelde, Durme en Dender bepalen kleine, stilstaande wateroppervlakken het landschap in onze streek. Deze Stille Waters vervulden vroeger meerdere functies. Typisch waren de vlasrootputten. De Intergemeentelijke Onroerend Erfgoeddienst Schelde-Durme (IOED) bracht op zaterdag 24 september in Zele met een boeiend programma hun geschiedenis maar ook hun mogelijke toekomst onder de aandacht.

Vlasrootputten zijn kleine, gegraven waterpartijen waarin de vlasvezels werden losgeweekt van de houtige kern zodat ze konden verwerkt worden tot linnen. Vanaf 1800 kwam het katoen op als concurrent voor vlas en na de Tweede Wereldoorlog de kunststofvezel. Hierdoor verdwenen vanaf het midden van de twintigste eeuw de vlasrootputten langzaam uit het landschap. “Jammer genoeg dreigt ook de herinnering eraan te vervagen. Hoewel hun rol vandaag nog niet hoeft uitgespeeld te zijn”, vertelt Lies Vervaet van de IOED Schelde-Durme. “Vandaag kunnen ze in een rol als poel een schatkamer vol biodiversiteit zijn. Ook de extremere weersomstandigheden met hevige regenval en langdurige droogte doet hun belang als historische waterreservoirs toenemen. Deze actuele relevantie maakt dat we dit thema samen met Regionaal Landschap Schelde-Durme onder de aandacht brengen.”

De organisatoren hadden een goed gevuld programma uitgewerkt. Er was de uiteenzetting over de geschiedenis van vlasrootputten. Maar de aanwezigen leerden ook meer over het belang van poelen voor de toekomst en hoe ze zelf een steentje kunnen bijdragen. Daarnaast viel er nog heel wat te beleven. De Zeelse Vlegeldorsers en Vlasbewerkers demonstreerden enkele stappen in de verwerking van vlas. Erfgoed Zele stelde het vernieuwde museum voor, met nadruk op de collectie vlas en jute. Alles goed doorspoelen kon met het nieuwe biertje Lino van Brouwerij Vicaris, met een geheim én bijzonder toepasselijk ingrediënt. En als kers op de taart was er voorzien in een vrijblijvend bezoek aan een herstelde vlasrootput.